Aankomst in Nashville

Dag 0

Jongens jongens, wat een reis is het naar Amerika. Gelukkig loopt alles soepel, zelfs de overstap op New York. Na een uur of twintig reizen komen we heelhuids aan in Nashville. Dat is een beetje alsof je in de dierentuin door de flappen van het reptielenhuis gaat: zo warm (rond de 90 degrees, dus zeg maar 32 graden) en klam is het. Gelukkig zit er airco in onze ‘kleine’ SUV - een Chevrolet Equinox, toch echt een dikke bak, die hier dan natuurlijk weer in het niet valt tussen de nog dikkere bakken.

We logeren in East-Nashville, in een tuinhuisje vol posters van Bill Monroe. Na aankomst lopen we nog naar de supermarkt, ook om wat van de omgeving te zien. Het is natuurlijk erg… Amerikaans. Grote huizen, grote auto’s. Maar deze wijk is ook best hip, en erg groen met veel mooie bomen. Op de terugweg is het donker en zien we vuurvliegjes.

Dag 1

Door het tijdsverschil zijn we vroeg wakker. We besluiten om rustig te beginnen, en we rijden naar Shelby Bottoms, een park in de wijk, voor een ochtendwandeling. Het wordt uiteindelijk een wandeling van drie uur, want het is enorm en er is van alles te zien: rode kardinalen, spotvogels, herten en eekhoorns, kikkers en schildpadden. En te horen: de cicades en sprinkhanen tsjirpen er op los.

Ook om 9 uur s ochtends voelt het trouwens een beetje alsof we in Jurrasic Park rondlopen, qua warmte. We halen het tot de ‘pedestrian bridge’ over de Cumberland River, en daarna maken we rechtsomkeert.

Van zo’n wandeling krijg je honger. Om de hoek eten we (natuurlijk!) een hamburger, (natuurlijk!) De Beste Prijswinnende Super Hamburger van Nashville.

Als we thuiskomen checken we het weerbericht. Dat is hier dus echt wel serieuze business. Er komt een ‘severe thunderstorm’ aan, met windstoten, hagel en ‘flash floods’. Inderdaad barst het niet lang daarna los en zijn we blij dat we niet al in downtown Nashville rondlopen. De ‘rolling thunder’ en bliksemflitsen zijn best indrukwekkend.

Toch trotseren we het staartje van de storm, want we hebben kaartjes voor de Grand Ole Opry. Dat is een dagelijkse radioshow die al vanaf 1925 dagelijks draait, en het is het bekendste country-podium ter wereld. Iedereen van naam in de countrymuziek heeft wel eens op de ‘Opry’ gespeeld. Om er te komen moeten we een flink stuk rijden. Even een leuk weetje: Nashville heeft niet zo heel veel inwoners (zoiets als Den Haag), maar het is enorm uitgespreid (qua oppervlakte een van de grootste steden van de USA, en bijvoorbeeld tien keer zo groot als San Francisco).

De Opry zelf is een hele show. Op één zo'n avond komen er 8 artiesten, die allemaal 3 of 4 nummers doen. Wij komen voor Del McCoury, een legendarische bluegrasszanger. Voor dat hij langskomt moeten we wel een aantal ons onbekende acts aanzien, die een wisselende indruk achterlaten -  van wel leuk (Riders in the Sky) of tenenkrommend schmaltzy (Gene Watson) tot toch wel wat saai (Kylie Frey), en moeten we nog even klappen voor iedereen in de military service. Maar het is allemaal erg professioneel, met een host die de acts aan elkaar praat, rondrennende cameramannen, enzovoorts.

Maar Dan komt Del, met zijn zoons, en kleinzoon, en laat drie nummers lang zien hoe het wel moet. 

En zo eindigt dan onze eerste dag.