Knoxville - deel 1

Dag 4

Na een paar dagen Nashville stappen we in de auto richting Knoxville, waar we een week verblijven. Het is een uur of drie rijden, maar op weg daarheen komen we tot Josefiens verrassing in de file (ja, dat hebben ze hier dus ook!). Daardoor wordt het toch een lange rit. Gelukkig is er onderweg wel wat te zien - zoals een dooie armadillo (?!).

Onderweg stoppen we in een gek stadje uit de reisgids: historic Rugby. Hier hebben ze alles precies zo gelaten als in de pionierstijd. Bij dit bezienswaardigheidje wordt ons eerst een indrukwekkend professionele video van 20 minuten voorgeschoteld. Het is zo’n melodramatisch verhaal, dat je echt meeleeft met de naïeve, romantische Britse stumperds die hier honderden jaren geleden probeerden een nieuw leven op te bouwen. Na de film mogen we in het echte dorpje kijken, maar het is het net alsof we rondlopen in een filmset. 

In Knoxville hebben we een wat groter en luxer huisje geboekt, in een bosrijke omgeving op een steile helling. Het inparkeren op de inrit is afschrikwekkend steil en moet achteruit, maar met automaat met HVS en achteruitrijcamera is dat natuurlijk no problemo.

Dag 5

De volgende dag verkennen we Knoxville. Dit is een wat kleinere stad dan Nashville, zeg 200,000 inwoners, en een stuk rustiger. Vanuit het huisje kunnen we lopend (dit keer wel) met de brug oversteken, en dan zitten we middenin downtown.

Het is hier gezellig, vooral op deze zaterdag, want dan is er farmers market. We negeren de prijzen (zelf koken is hier duurder dan uit eten), en kopen cantharellen. Josefien probeert een corn on the cob.

Na de markt wandelen we nog naar een quarry - vroeger een oude groeve, nu een meer. Om daar te komen moeten we een stuk langs een vervelend drukke snelweg lopen, maar als we die oversteken is het plots groen. We zien schildpadden en een ground hog. De quarry zelf blijkt populair bij de locals, maar ‘t is dan ook wel een mooi plekkie he.

Dag 6

Vroeg op om te hiken in de Great Smoky Mountains! Dat is hier niet ver vandaan. We rijden naar Townsend, waar we in het bezoekerscentrum een trail aangeraden krijgen - waar wij eigenwijs natuurlijk nog een flink stuk aan vastplakken.

Als we naar het beginpunt van de wandeling rijden zien we ook de rookflarden waar de Smokies naar zijn vernoemd. (De planten geven een soort mist af).

De wandeling duikt meteen het bos in. Deze trail loopt een groot deel langs een creek, met een aantal watervallen als hoogtepunten. Zo’n wandeling is niet zo heel goed vast te leggen op camera, dus ik beschrijf even mee. Het is vooral erg bosrijk, het gaat continu omhoog, en als we even niet langs de snel stromende beekjes lopen, is het er muisstil. Je hoort bijvoorbeeld ook geen vogels. Het is dus best een beetje verlaten. Tegelijkertijd is het wel een bijzondere plek. 
 

Als de wandeling (toch wel 22km) er bijna op zit moeten we ook nog een spannende oversteek doen: schoenen uit en kniediep door het ijskoude kolkende water.  

’s Avonds eten we nog vies Mexicaans in Knoxville, maar wel gezellig met uitzicht op het oude marktpleintje met spelende kinderen in de fontein. We lopen met onze stramme benen langs de Tennessee River terug naar het huisje. Morgen naar Dollywood… maar dat lees je in de volgende blog!!